Της Παρασκευής το πρωινό

Το βιολογικό μου ρολόι δεν έχει ακόμα προσαρμοστεί παρά μόνο στο θέμα ύπνου-ξύπνιου.
Δεν νοιώθω ακόμα την λύπη και περισυλλογή του απογεύματος της Κυριακής που με ακολουθεί στα φοιτητικά, στα μεταπτυχιακά, στα άγαμα και στα έγγαμα ενήλικα μου χρόνια.
Δεν έχω αισθανθεί ακόμα την ανάγκη του TGF (Thank God it's Friday), αντιθέτως αναριωτέμαι πως να μην πέσω κατευθείαν στην κλασσική διασκέδαση του ΣαβατοΚύριακου που είναι μία και μοναδική....μια ολοήμερη βόλτα στο mall.
Ασυνείδητα ταλανίζομαι να προσαρμοστώ, να μην προσαρμοστώ?
Κάνω πάντως μια καινούργια αρχή και υπόσχομαι (σε εμένα) να γράφω και εσείς οι κάτοικοι των "εύκρατων" κλιμάτων, δεστε το σαν να ήπιαμε μαζί ένα καφέ...ένα παγωμένο καπουτσίνο βρε αδελφέ, με κινητά στο ringer off και έτσι να τα είπαμε και να βρεθήκαμε, απλά, Ελληνικά.
Βλογημένο Blog!
Ευσταθής Έφη!

Στο κομοδίνο μου λοιπόν, διαβάζω το κίτρινο βιβλίο της Σώτης Τριανταφύλου (Τα κινέζικα κουτιά) αλλά δεν καταφέρνει να με συνεπάρει. Μπορεί να φταίω εγώ που το μυαλό μου δεν συγκεντρώνεται και ξαναδιαβάζω μερικές παραγράφους γιατί χάνω τις κινήσεις του Μαλόουν.
Έχω και "Τα ψηλά τακούνια", Ιουστίνη Φραγκούλη, Ελληνίδα δημοσιογράφος που ζει εδω και γραφει μυθιστορηματα μετα την επιτυχημένη της αρχη με την βιογραφία του Σπυρίδωνα, πρώην Αμερικής.
Πήρα και το πρώτο μου Καναδέζικο, στα Αγγλικά, της Ana Munro. Αφού εχω διαβάσει της Margeret Atwood άπειρα και τα συστήνω αν έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά.

Πήγα στο Chapters το μεγάλο τους βιβλιοπωλείο, αλλά Barnes and Noble, και είναι εντυπωσιακό το ανακάτωμα Αγγλικών και Γαλλικών βιβλίων και ένα τμήμα με 20 ράφια με Ελληνικά βιβλία. Θα σας πω περισσότερα για το τι υπάρχει εκεί μόλις το επισκεφτώ χωρίς τα παιδιά μου που τρελάθηκαν και διάλεξων από 15 βιβλία ο καθένας ανεξαρτήτως γλώσσας κτλ.

Ο Πάνος χτες το βράδυ πριν κοιμηθεί μας ρώτησε "Μαμά, εμείς δεν είμαστε Κινέζες? Είμαστε?". Μην διστάσετε να μου γράψετε τις σκέψεις σας επ'αυτού.

ΕΕΕΕΕΕΕφη