Δευτέρα, Ιανουαρίου 29, 2007

Δημόσιες πισίνες - Bain St. Michel

Μεσ'την καρδιά του χειμώνα στο Καναδά μου ήρθε η επιφύτηση για το τι θα απογίνουν όλες οι πισίνες στις βίλες, τα εξοχικά, και τα ξενοδοχέια στην Ελλάδα, όταν ο τουρισμός πάθει καθύζηση στην θερμαινόμενη Μεσόγειο. Θα γίνουν θέατρα και σκηνές η στη χειρότερη περίπτωση υπαίθρια home cinemas!

Τα πλακάκια που κάλυπταν τους τοίχους και τα ταβάνια, ήταν σε παλιωμένους τόνους κρεμ. Κολλημένα με διάταξη τούβλων, όπου κάθε οριζόνια γραμμή ξεκινά ενναλάξ με ένα ολόκληρο και με ένα μισό τούβλο.
Οι ξύλινοι πάγκοι στην είσοδο του θεάτρου ήταν καλυμένοι με απλά κόκκινα υφάσματα. Στο ταβάνι είχαν προσθέσει μπερδέμενα καλώδια με φωτάκια χρωματιστά τύπου Χριστουγενιάτικα, αλλά σε μέγεθος κουκουναριού σαν αυτά που είναι ειδικά για εξωτερικούς χώρους.
Πήραμε ένα πρόγραμμα για το έργο και παρατηρήσαμε από ένα πόστερ στον πλακοστρωμένο τοίχο είχαν ανεβάσει κάποτε έργο του Yann Martel. Το θεατράκι αυτό το είχαν ονομάσει Infinitheatre (απειροθεάτρο?) και έπαιζαν ένα ψυχολογικό δράμα "Το τραγούδι του Ελέφαντα".
Κέρναγαν μανταρίνια στο φουαγιέ, καθως περιμέναμε να 'βυθιστούμε" στο έργο.
Δεν είχα ξανακαθήσει στο πάτο μιας κλειστής δημόσιας πισίνας χτισμένης την αρχή του 20 αιωνα! Οι δύο μεταλικές σκάλες στην βαθιά της μεριά ήταν ανέγκιχτες. Η εσωτερική μπορντούρα με πλακάκια ψηφίδες έδιναν αρχαία ρωμαική ατμόσφαιρα. Η μαύρη κατασκευή πάνω στην οποία είχαν τοποθετηθέι οκτώ σειρές καθίσματα , δημιουργούσαν πλατύσκαλα μέχρι τα 3/4 του μήκους της πισίνας. Στο έργο που θα βλέπαμε εκέινο το βράδυ η σκηνή ήταν διαμορφωμένη σαν υπερχείληση στο στενό μέρος της.

Γνωρίζατε ότι οι ελεφαντες είναι τα μόνα θηλαστικά που δεν μπορούν να πηδήσουν? Πρέπει πάντα να έχουν ένα πόδι στη γή!

Ρίξτε μια ματια στη ιστοσελίδα του Bain St. Michel, με σκηνές από προηγούμενα έργα
http://www.araiart.jp/viva2006.html

Τρίτη, Ιανουαρίου 23, 2007

Την ψώνισα?

Εμείς οι Ελληνόφωνοι, να μην ξεχνάμε να διαβάζουμε και το Αγγλικό blog μου γιατί άλλες φαντασίες έχω στα Ελληνικά και άλλες στα Αγγλικά. Μην με ρωτήσετε πως δουλεύει αυτο το μέρος του υποσυνείδητου γιατί δεν έχω ιδέα και δεν θέλω ούτε να το ψάξω.

Τα τρία χρόνια που έζησα στο εύκρατο κλίμα της Αγίας Παρασκευής, νόμιζα ότι οι ψωνάρες είναι βασικά στο Κολωνάκι. Πως θα σας φαινόταν όμως, αν είχα θήκη για το κινητό μου με γούνινη επένδυση, εσώρουχο με mouton (προβατάκι) επενδυσούλα, και ανεμιστηράκι τσέπης για να ξε-αχνίζω τα γυαλάκια μυωπίας μου? Πως θα σας ακουγόταν, αν γινόμουνα μέλος σε σύλλογο περιπατητών νυκτός στο χιόνι, έδινα 3 λουκάνικα για πρώινο σε κάθε παιδί μου, και άλειφα τα μούτρα μου με λίπος από σκατζόχοιρο κάθε πρωί πριν πάω τα παιδιά στο σχολείο? Πως θα σας φάνταζε, αν σας έλεγε ότι το υπόγειο του σπιτιού μας που είναι 185 τ.μ. το έχουμε κάνει γυμναστήριο με home cinema και 3 built-in βαρέλια με ποπ-κορν με γεύση σκέτη, καραμέλα, και Χριστουγεννιάτικη γέυση?

Αν δεν με αναγνωρίζετε, ελάτε να με "γνωρίσετε". Σας περιμένω.

Τετάρτη, Ιανουαρίου 17, 2007

Ο εργολάβος και η ομογένεια


Ημουνα σίγουρη ότι ο Πάνος είχε καρφώσει έναν γίγαντα στο νύχι του χοντρού του δάχτυλου, από τον μπουφέ του συλλόγου Ζακυνθίων του Μόντρεαλ που αριθμεί 4000 μέλη! Ηταν η πρώτη δημόσια οικογενειακή μας εμφάνιση για την κοπή της βασσιλόπιτας για τον καινούργιο χρόνο. Περίμενα να δώ αν θα σχηματίσει βεντάλια στα δαχτυλάκια του με χλωμούς μετανάστες γίγαντες καρφωμένους σε κάθε νυχάκι του. Ημουνα σίγουρη ότι του έκοψα τα νύχια αν όχι χτές, μάλλον προχτές. Ο Χάρης εν τω μεταξύ είχε αρπάξει το μικρόφωνο και παρότι δεν εκτελεί χρέη προξένου, δεν κρατιέται μπροστά στην ομογένεια. Έχει μια φυσική ζεστασια που του βγαίνει στη γενιά αυτή που είναι η τρίτη ηλικία πια και κουβαλάει και την πρώτη μαζί της, τα εγγόνια τους.

Αποφάσισα να δείξω ανωτερότητα και να μην ασχοληθώ με τον Πάνο που εκτός από το νυχάκι με τον γίγαντα, είχε γεμίσει σοκολάτα αφου΄είχε φάει, σαν σκύλος, ένα σοκολατένιο φλυτζανο-γλυκο (cup cake) χωρίς κουτάλι η πηρούνι. Με αυτές τις σκέψεις χαλάρωσα φαίνεται και συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν παρά ένα αμύγδαλο που είχε σκάψει από το κέντρο ενός εργολάβου από τον μπουφέ των γλυκών. Οποία ανακούφιση!

Σήμερα έχουμε -25C . Αγόρασα δυο ζευγάρια μπότες αδιάβροχες, με γούνα, με εγγύηση Antarticα.

0 comments

Παρασκευή, Ιανουαρίου 12, 2007

Της Παρασκευής το πρωινό

Το βιολογικό μου ρολόι δεν έχει ακόμα προσαρμοστεί παρά μόνο στο θέμα ύπνου-ξύπνιου.
Δεν νοιώθω ακόμα την λύπη και περισυλλογή του απογεύματος της Κυριακής που με ακολουθεί στα φοιτητικά, στα μεταπτυχιακά, στα άγαμα και στα έγγαμα ενήλικα μου χρόνια.
Δεν έχω αισθανθεί ακόμα την ανάγκη του TGF (Thank God it's Friday), αντιθέτως αναριωτέμαι πως να μην πέσω κατευθείαν στην κλασσική διασκέδαση του ΣαβατοΚύριακου που είναι μία και μοναδική....μια ολοήμερη βόλτα στο mall.
Ασυνείδητα ταλανίζομαι να προσαρμοστώ, να μην προσαρμοστώ?
Κάνω πάντως μια καινούργια αρχή και υπόσχομαι (σε εμένα) να γράφω και εσείς οι κάτοικοι των "εύκρατων" κλιμάτων, δεστε το σαν να ήπιαμε μαζί ένα καφέ...ένα παγωμένο καπουτσίνο βρε αδελφέ, με κινητά στο ringer off και έτσι να τα είπαμε και να βρεθήκαμε, απλά, Ελληνικά.
Βλογημένο Blog!
Ευσταθής Έφη!

Στο κομοδίνο μου λοιπόν, διαβάζω το κίτρινο βιβλίο της Σώτης Τριανταφύλου (Τα κινέζικα κουτιά) αλλά δεν καταφέρνει να με συνεπάρει. Μπορεί να φταίω εγώ που το μυαλό μου δεν συγκεντρώνεται και ξαναδιαβάζω μερικές παραγράφους γιατί χάνω τις κινήσεις του Μαλόουν.
Έχω και "Τα ψηλά τακούνια", Ιουστίνη Φραγκούλη, Ελληνίδα δημοσιογράφος που ζει εδω και γραφει μυθιστορηματα μετα την επιτυχημένη της αρχη με την βιογραφία του Σπυρίδωνα, πρώην Αμερικής.
Πήρα και το πρώτο μου Καναδέζικο, στα Αγγλικά, της Ana Munro. Αφού εχω διαβάσει της Margeret Atwood άπειρα και τα συστήνω αν έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά.

Πήγα στο Chapters το μεγάλο τους βιβλιοπωλείο, αλλά Barnes and Noble, και είναι εντυπωσιακό το ανακάτωμα Αγγλικών και Γαλλικών βιβλίων και ένα τμήμα με 20 ράφια με Ελληνικά βιβλία. Θα σας πω περισσότερα για το τι υπάρχει εκεί μόλις το επισκεφτώ χωρίς τα παιδιά μου που τρελάθηκαν και διάλεξων από 15 βιβλία ο καθένας ανεξαρτήτως γλώσσας κτλ.

Ο Πάνος χτες το βράδυ πριν κοιμηθεί μας ρώτησε "Μαμά, εμείς δεν είμαστε Κινέζες? Είμαστε?". Μην διστάσετε να μου γράψετε τις σκέψεις σας επ'αυτού.

ΕΕΕΕΕΕΕφη

Πέμπτη, Ιανουαρίου 11, 2007

Χιονίζει -15C

Κοσκινίζει ο ουρανός χιονάλευρο και εγώ δεν ξέρω ούτε φύλλο να ανοίξω, ούτε να ζυμώσω, ούτε να αναπλάσω. Μ' αρέσω στο ρόλο του άμαθου, μιας και επιτρέπετε.

Είδα το φεγγάρι ολόγιομο κατά τις 11 το πρωί να μας παρακολουθεί. Τα κλαδιά των δένδρων χωρίς φύλλα κάνουν σκιές στο γαλακτερό παράθυρο του μπάνιου μας και η Λάουρα φοβάται τα βράδυα όταν έρχεται να πλύνει τα δόντια της στο δικό μου νιπτήρα. Τα παράθυρα, κλασσικά, δεν έχουν παντζούρια και κάθε βράδυ κατεβάζουμε τα πλαστικά σκούρα πράσινα εσωτερικά ρολά και τραβάμε τις διπλές κουρτίνες.
Οι 'περιπατητικές" ντουλάπες είναι τέλειες. Με άπειρα συρτάρια και ράφια και από τρεις τρίμετρους σωλήνες για κρεμαστά σε διάφορα ύψη, στο δικό μου δωμάτιο. Οι δύο λάμπες από τους τέσσερις νέον σωλήνες είναικαμμένοι και η κίτρινη, τύπου Caterpillar, μεταλλική μπολντόζα που μας απαράτησε ο Πάνος λαμπιρίζει. Του την χάρισε μια Μελίνα από την ομογένεια που ξεκαθάριζε το γκαράζ καθώς τα δίδυμα της έγιναν έφηβοι.

Οι μπότες των παιδιών μοιάζουν με γαλότσες μόνο που έχουν και μια εσωτερική μπότα από τσόχινο τύπου υλικό, σαν κάτι γάντια κουζίνας με θερμομονωτικό, και εύκολα βγαίνει για να το ζεσταίνεις στο στεγνωτήριο. Παράλογη κοινωνία με τρομερό εξοπλισμό για το κρύο και 99% self service βενζινάδικα που τις περισσότερες φορές δεν έχει ούτε υπόστεγο.

Η πιο προχωρημένη εταιρεία κινητής τηλεφωνίας, FIDO, με σήμα ένα σκύλο Χάσκι αρνήθηκε να μου πουλήσει SIM γιατί χρειάζεται δυο Καναδέζικες "ταυτότητες" με φωτογραφία. Δεν στενοχωρήθηκα διόλου καθότι Αμερικανίδα κάτοικος για πάνω από δεκαετία και επομένως συνηθισμένη σε αυτό το τροπάριο.
Έντονες ανθρωπομυρωδιές με πολύ δόση Εβραική και Αραβική από μάτσα γυναικόπαιδων.
Τα αυτοκίνητα Αμερικάνικα και οι οδηγοί δεν πρέπει να φημίζονται. Το οδόστρωμα κατεστραμένο από το πολύ το ξύσιμο των εκχιονιστικών και τις θάλασσες τα αλάτια που σκορπίζουν χωρίς οικονομία τις νύχτες όταν εμείς κουρνιάζουμε.

Το φαινόμενο του θερμοκηπίου ανησυχέι την περιοχή, καθότι είμαστε πάνω σε νησιά και τα ποτάμια είναι γύρω μας. Τα χιόνια λιγοστά φέτος λένε οι ντόπιοι και εμείς έχουμε διευκολυνθεί στην προσγείωση μας. Τουλάχιστον από αυτή την άποψη.

Electrical.Fuel. Injection

Montreal - Οι πρώτες μέρες

Οδηγούσε SE πάνω στην Industielle ο Κλόντ και μόλις έστριψε έδειξε E με πράσινα γράμματα το μαύρο ψηφιακό τετράγωνο, πάνω δεξιά στο μακρόστενο καθρέφτη της κρατικής Cadillac. Στον ουρανό της υπήρχε ένα κουμπί που είχε προγραμματιστεί να ανοίγει την πόρτα του γκαράζ του γραφείου και δίπλα του ένα άλλο για τα γκαράζ του σπιτιού. Ο διοικητικός υπάλληλος που μας ενημέρωσε για το υλικό της κατοικίας, μας πληροφόρησε ότι δεν υπάρχει λόγος να νοιαστούμε μήπως μείνουμε από πετρέλαιο. Η εταιρεία που μας προμηθεύει το παρακολουθεί ηλεκτρονικά. Γιαούρτι στραγγιστό η έστω σκέτο βρε αδελφέ δεν υπάρχει παρά μόνο στο Λιβανέζικο σούπερ μάρκετ. Οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας χρεώνουν και τις εισερχόμενες κλήσεις. Τρεις φορές πήγα στο Mall στις πρώτες δέκα μέρες μας και όλο Ελληνικά άκουγα, χωρίς να είμαι στην κατ’εξοχήν Ελληνική περιοχή.

Ο Πάνος κοιμάται σε έξτρα king size κρεβάτι. Ξανθός βασιλιάς φαντάζει μέσα στον πουπουλένιο υπνόσακο του που επιμένω να φοράει παρόλες τις αντιρρήσεις του πατέρα του. Ο ζωγραφιστός κλόουν στο τοίχο του δεν είναι ταπετσαρία.

Η Λάουρα συνειδητά ικανοποιημένη που επιτέλους θα έχει δικό της δωμάτιο, διάλεξε εκείνο που έχει ταπετσαρία ακόμα και στο ταβάνι και μια ψευδοροφή για ουρανό του μονού κρεβατιού της που στολίζεται με χρυσο-ιριδίζουσες κουρτίνες εντελώς κίτς.

Τις πρώτες μέρες ο Πάνος τραβούσε συνεχώς τα καζανάκια στις χαμηλές λεκάνες, αλωνίζοντας τα έξι μπάνια και απολαμβάνοντας τους στροβιλισμούς του νερού που όπως και στην Αμερική το προτιμούν σε σχετική υπερχείλιση.

Παίξανε κρυφτό μέσα στις ντουλάπες του διαδρόμου που ανακάλυψαν ότι έχουν φώτα. Κατρακύλησαν την σκάλα που είναι ντυμένη με την παχιά μπεζ μοκέτα. Παρατήρησαν ότι το φεγγάρι φαίνεται και την ημέρα. Παρακολούθησαν τα σκιουράκια στα πανύψηλα έλατα να αναρριχώνται. Ο ανανάς συμπέραναν ότι είναι νοστιμότερος από της Αθήνας.

Δεν αντελήφθησαν βέβαια ότι όλα τα πατώματα στο πάνω όροφο τρίζουν και ότι κάθε δωμάτιο έχει άλλο χρώμα και ποιότητα μοκέτας. Ότι τα σκουπίδια τα πιέζει ένας μηχανισμός δίπλα στο νεροχύτη της κουζίνας και ότι ο σκουπιδιάρης περνάει μόνο μια φορά την εβδομάδα. Gazette λένε την εφημερίδα τους και μου φαίνετε ακόμα ότι είναι όνομα κλόουν. Η πρώτη Καναδέζικη εκπομπή που είδα στην τηλεόραση ήταν μια σειρά για Καναδέζικες «ανακαλύψεις», με πρώτες την ινσουλίνη, την λάμπα την ηλεκτρική, και το αναπηρικό καρότσι.

Και μετά από μια εβδομάδα εσωτερικής εξερεύνησης στο «καινούργιο» μας σπίτι, άρχισαν το σχολεία. BIENVENUE, WELCOME, ΚΑΛΟΣΩΡΙΣΑΤΕ.

Από το Τρίγλωσσο Μόντρεαλ

11-1-2007