Παρασκευή, Δεκεμβρίου 28, 2007

Χριστουγεννιάτικες προετοιμασίες

Στην κουζίνα φτιάχνοντας κουλουράκια
("Les biscuits qui sont devenus pierres" είπε ο Πάνος = "Τα μπισκότα που έγιναν πέτρες")
Το gingerbread house! (Το έσπασε μετά από 3 μέρες η οικιακή βοηθός καθώς ξεσκόνιζε)
Τα παιδιά χρωματίζουν χριστουγεννιάτικα και τραγουδούν Ηο, Ηο, Ηο (του Αγιου Βασίλη το γέλιο)
Ένας χιονάνθρωπος και ένας πιγκουίνος.
Posted by Picasa

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 03, 2007

H πρώτη χιονοθύελλα

Έκλεισαν τα σχολεία! Χιονίζει περίπου 12 ώρες. Είναι απίθανα.
Ο Πάνος δεν σταματάει να γελάει καθώς δυσκολέυεται να περπατήσει στο μαλακό χιόνι που φτάνει πάνω από τα γόνατα του σε πολλά σημεία.
Τώρα που είναι φρέσκια μαρέγκα, είναι απίθανα αλλά και επικίνδυνα όταν δεν ξέρεις το τοπίο πριν χιονίσει. Περπατούσα λοιπόν μέσα στο πάρκο μπροστά στο σπίτι μας και κατευθυνόμουνα πρός ένα δένρο μεγάλο αλλά ξέχασα ότι είχε ένα χτιστό μουράγιο περίπου 70-80εκ γύρω του που έιχε όλο χωθέι μέσα στο χιόνι και έτσι χτύπησα στο τοιχείο που μου αναχαίτησε την παρέλαση μου στο παρθένο ασπρισμένο κήπο.


Το σοκάκι το πλαινό του σπιτιού μας.

Μέσα από το σπίτι μας.

Στο πεζοδρόμιο του σπιτιού.

Η είσοδος μας.
Posted by Picasa

Δευτέρα, Νοεμβρίου 19, 2007

Χειμερινό εορτολόγιο

21 Νοεμβρίου εορτάζεται ως "No Music Day". Ένα πενταετές πρόγραμμα που ακολουθέι και ο ραδιοφωνικός σταθμός του BBC σαν διαμαρτυρία στο γεγονός ότι η μουσική έχει τόσο "εξευτιλιστεί" (στα ανσανσέρ, στα malls, στον κινηματογράφο, στις ταβέρνες) που έχει γίνει αυ΄το που ονμάζεται στην φυσική και στην στατιστική "white noise". (www.nomusicday.com)

23 Νοεμβρίου άρχισε στο Vancouver να εορτάζεται "Buy Nothing Day" σαν διαμαρτθρία στον υπερκαταναλωτισμό μας. (http://adbusters.org/metas/eco/bnd/)

Ακολουθέι φυσικά ο Δεκέμβρης με το γνωστό βαρύ οναμαστικό εορτολόγιο.
Α, και να μην ξεχάσω να σας θυμίσω ότι έχω τα γενέθλια μου στις 16 Δεκεμβρίου και περιμένω τις σκέψεις-συμβουλές σας (comments on my blog) για τα 45 επίγεια χρόνια που τρώω, κλαίω, μιλάω, γράφω, και ταξιδεύω.


Χρόνια πολλά σε όσους εορτάσουν μια από τις λίγες μέρες που απομένουν σε αυτό το ημερολογιακό έτος.

Χριστουγεννιάτικη Παρέλαση

΄Ενα μήνα πριν την εορτη του Αγίου Διονυσίου, στις 17 Δεκεμβριου, έγινε η Χριστουγεννιάτικη παρέλαση. Κράτησε κοντα 2 ώρες και πιστέψτε το να κάθεσε ακίνητος με με μηδέν βαθμούς για τόση ώρα δεν είναι απλό.
Αλλά τα άρματα και οι στολές και τα τραγούδια...και στο τέλος ο Άγιος Βασίλης ήταν πάρα πολύ όμορφα.



















Posted by Picasa

Κυριακή, Νοεμβρίου 04, 2007

Φθινόπωρο στο Montreal

Η Πόλη από ένα σημείο του Mount Royal (το βουνό, δάσος) που στέκεται στο κέντρο της.

Ένα στρώμα φθινοπωρινά φύλλα.
Στο ενδιάμεσο....πράσινο, πορτοκαλί, κ'οκκινο, κίτρινο==> μαύρες βούλες, καφετιά, στο χώμα.

Ένας θάμνος και ένα δένδρο στα χρώματα της φωτιάς πριν καταλήξουν στην περιοχή της χρωματικής παλλέτας με τα κίτρινα.

Τα χρώματα πριν την πτώση......

Hallowen -- των Αγίων Πάντων

Στη λαική το τέλος Οκτωβρίου είναι σαν μια γκαλερί με πινελιές φθινόπωρου και μυρωδιές Hallowen .



Ο Δήμος μοιράζει ειδικές σακούλες σκουπιδίων για την συλλογή των φύλλων από τους κήπους και στην βιβλιοθήκη στο πάρκο μπροστα στο σπίτι μας, τα παιδιά διαγωνίζονται για την ωραιότερα διακοσμιμένη κολοκύθα.
υ.

Το Hallowen είναι μια γιορτή που λίγοι γνωρίζουν ότι είναι Ιρλανδική και παγανιστική. Στην εξέλιξη της στην Βόρεια Αμερική, διανθίστηκε με τις εποχιακές κολοκύθες και άλλα έθιμα που δεν έχουν άμεση σχέση με τον αρχικό εορτασμό της επικοινωνίας μας με των κόσμο των ψυχών.

Τα χρώματα του Hallowen που γιορτάζεται στις 31 Οκτ. (με 2 εβδομάδες προετοιμασίας στις γειτονιές) είναι πορτοκαλί (κολοκύθες σκαλισμένες και διακοσμημένες σαν λατέρνες, φθινόπωρο, φωτιά) και μαύρο (νυχτερίδες, αράχνες, μάγγισες, βαμπίρ).
Τα παιδιά μόλις νυχτώσει πάνε σπίτι-σπίτι στις γειτονιές και τους δίνουν γλυκά!
Ο Πάνος με ένα ζύμπιλι στον ώμο και η Λάουρα με ένα πλαστικό μπόλ εισέπραξαν ματζούνια, καραμέλες, σοκολάτες και ότι χρωματιστό και χρωστικό καραμελοειδές κυκλοφορεί.

Τετάρτη, Οκτωβρίου 10, 2007

"My heart belongs to my Daddy"

"my heart belongs to my Daddy
'cause Daddy, my Daddy, my little old Daddy, he treats it so... (ow!)"

Ο Cole Porter έγραψε το τραγούδι για το Leave It To Me (1938).
Η Mary Martin το τραγούδησε.
Η Marilyn Monroe το ερμήνευσε στο Let's Make Love (1960).

Μπορείτε να αγοράσετε το CD στο Amazon
http://www.amazon.com/Heart-Belongs-Daddy-Mary-Martin/dp/B00002MGGL
η να το "κατεβάσετε"από το iTunes
http://itunes-pro.com/
η στο κινητό σας
http://www.lyricsandsongs.com/song/167767.html

(ba-ba-ba ba ba ba-be-a-da-dup ba bow)
(ba-ba-ba ba ba ba-be-a-da-dup boop bop shabbada-bop)
(ba-ba-ba ba ba ba-be-a-da-dup ba dum)
(ba-ba-ba ba ba ba-be-a-da-dup boop bop ba-do ba-do ba-do ba-do ba-do sha-dum!)
My name is Lolita
And uh, I'm not supposed to... play... with boys
(ba-dum ba-dum) (boop ba-be-a-da-dup boo ah)
Moi?
(ba-ba-ba ba ba ba-be-a-da-dup ba ba ba)
Uh uh!Mon coeur et ta papaYou know... n'appropriataire
(ba-ba-ba ba ba ba-be-a-da-dup boop bop ba dum)(ba-daba-doobie-daba ooh ba-da ba-da ba-daba-doobie-daba ooh ba-da ba-da ba-da ba-daba-doobie-daba ooh ba-da)(no, no, no, no, no!)

While tearing off a game of golf
I may make a play for the caddy
But when I do, I don't follow through
'cause my heart belongs to Daddy

If I invite a boy some night
To dine on my fine finnan haddie
I just adore his asking for more
But my heart belongs to Daddy

Yes, my heart belongs to Daddy
So I simply couldn't be bad
Yes, my heart belongs to Daddy
Da-Da-Da-Da-Da-Da-Da-Dad
So I want to warn you laddie
Though I know that you're perfectly swell
That my heart belongs to Daddy
'cause my Daddy - he treats it so...
(ba-daba-da ba doo ba daba-daba-doo ba ba ba-doobie-oh doobie-ah-ooh)
ba-da ba-da bada bada bada ba da di da
(ba bada-bada-bada ba bada-bada-bada baba da ooh)
ba-da di da (ow!), ba di da (ow!), ba di da di da

While tearing off a game of golf
I may make a play for the caddy
But when I do, I don't follow through
Sugar-dugar-do, sugar-dugar-do, ooh Daddy

If I invite a boy some night
To cook up a fine enchilada
Though Spanish rice, is all very nice
ba-da ba-da bada bada bada Dada
Yes! My heart belongs to my Daddy
So I simply... couldn't be bad
Yes, my heart belongs to my Daddy
Da-Da-Da-Da-Da-Da-Da-Da-Da
So I want to warn you laddie
Though I know you're perfectly swell
That my heart belongs to my Daddy
'cause Daddy, my Daddy, my little old Daddy, he treats it so... (ow!)

That little old man he just treats it so good!

p.s. "finnan haddie" is smoked haddock from Findon, in Scotland

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 19, 2007

Η Ζάκυνθος αιμορραγεί από σκάνδαλα και αποκαλύψεις

Μπόμπα στο Δημαρχείο
(κυκλοφόρησε σε παφλέτι...ανώνυμο)

Τι πήγαμε να πάθουμε παιδία στο Ξενία.
Μπόμπα μεγάλη βάλανε με περισσή μανία
να κάψουνε ηθέλανε όλα τα ντοκουμέντα.
Και όσους εσκοτώνανε θα τσου κερνούσαν μέντα.

Βρε Δήμαρχε τι ήθελες να μας σκοτώσεις ούλους;
Μήπως σου μπήκε στο μυαλό ότι μας είχες δούλους;

Κι εσύ υπαλληλάκο μου, ήθελες μεγαλεία
αναβατόρια ασανσέρ μερσέντες μεσαλίνες
όλα τα έκαμες σωρό δίπλα στσι καβαλίνες.

Ήρθε κι ο άλλος αρωγός αυτός απ’ τον Μωρέα,
χοντρός αρούκουτος κοντός και τη περνούσε ωραία.
Μεταφορούλες έκανε, οργάνωνε εκδρομούλες
μα ξέπεσε στα εκρηκτικά έκαμε μπομπούλες.
Τι να σας πώ μωρέ παιδιά, ΑΙΣΧΟΣ, ΝΤΡΟΠΗ, ΑΙΣΧΥΝΗ.
Μια συμμορία για τα λεφτά θα ‘φερνε τέτοια οδύνη;

Κι εσύ καημένο πόπολο έχεις το μερδικό σου,
Κοιτάς το νιτερέσο σου, ψηφίζεις το γιατρό σου
Μα έτσι δόλιο μου, περνάς θηλιά εις το λαιμό σου.

Σάββατο, Σεπτεμβρίου 15, 2007

Οι στάχτες σας, και η επίπλωση σας

Στην igoogle σελίδα μου έχω μεταξύ άλλων καταχωρήσει και μια ιστοσελίδα με "ενδιαφέροντα θέματα"(Interesting things of the Day) http://itotd.com/ και καμιά φορά τους ρίχνω μια ματιά.
Σήμερα λοιπόν, πήρε το μάτι ένα άρθρο "Planning your own funeral" = "Προγραματίζοντας την κηδεία σας". Γεια όσους διαβάζουν αγγλικά, http://itotd.com/articles/649/planning-your-own-funeral/

Οι στάχτες σας στη θάλασσα. Neptune Society ειδικεύεται σε αυτό.

Οι στάχτες σας για την αναστήλωση της Ατλαντίδας. Οι στάχτες σας μπορούν να φυλαχτούν σε κομμάτια από μπετόν που θα χρησιμοιηθουν για το χτίσιμο ενός μνημέιου μέσα στον ωκεανό κοντά στο Μιάμι που θα είναι το Atlantis Memorial Reef .

Οι στάχτες σας στο διάστημα. Η εταιρία Memorial Spaceflights στέλνει τις στάχτες στο διάστημα. Οι τιμές αρχίζουν από $500 για μιά κοντινή βόλτα, $1300 για μπείτε σε τροχιά, και $12,500 για να πάνε στο φεγγάρι.

Οι στάχτες σας σε διαμάντι. Η εταιρία LifeGem συμπιέζει τις στάχτες σας και φτιάχνει ένα διαμάντι! Τιμές από $3,300 - $25,000.

Επιπλώσεις για την μετέπειτα ζωή! Αν δεν σας ταιριάζει η ιδέα του να γίνεται στάχτη, τότε διαλέξτε τα έπιπλα σας από την εταιρέια CasketFurniture.com, που φτιάχνει από καναπέδες, τραπεζάκια σαλονιού, κρεβάτια, και άλλα που μπορούν να γίνουν φέρετρα όταν έρθει η ώρα.

Εικόνες και σκέψεις

Πάσχα 2004 - Φιλιτά 54

Πάσχα 2005 - Πλάνος

Λάτρευε την Φυσική και όταν η μάνα έβραζε μακαρόνια της εξηγούσε το φαινόμενο της όσμωσης, για να κατανοήσει ότι η κατάλληλη στιγμή που πρέπει η μαγέιρισσα να προσθέσει το αλάτι στο νερό δεν είναι τυχαία.
Λάτρευε την Μεταφυσική και για αυτό μελετούσε, έδινε διαλέξεις στη Στοά, και μούδινε το Τρίτο Μάτι του Κρισναμούρτι να διαβάσω στα πρώτα διψήφια μου χρόνια (αυτά τα βιβλία τα αγόραζε από τον τότε πλανόδιο πωλητή που επισκεπτόταν το νησί λίγες φορές το χρόνο...κιβώτια).

Είναι κλειστό το σύστημα....είχαμε συμφωνήσει σε αυτό με τον πατέρα.
Τώρα λοιπόν που το σώμα σου αποσυντείθεται, νοιώθω την ενέργεια σου να ταξιδεύει και εγώ σαν αρπακτικό να λειτουργώ στην ηλεκτρομαγνητική διάσταση και να απορροφώ τα κύματα που αιωρούνται χωρίς κανένα περιορισμό.
Οποία δυνατή παρουσία χαμηλών τόνων! Οποία δυνατή απουσία!
Posted by Picasa

Αποσπάσματα από blogs Ζακυνθινών

Αντιγράφω απο το μπλόγκ του "Η καλύβα του παππού"
Ένας κόσμος που φεύγει
Έφυγε πλήρης ημερών ο Δ.Π. - ο "Γιατρός", όπως τον προσφωνούσαν οι πιο πολλοί στο νησί.
Και στην κηδεία του, χιλιάδες κόσμος προσκύνησε τη σορό του.
Επικήδειοι πολλοί, κάποιοι σχοινοτενείς και ολίγον τυπικοί, αλλά οι πιο πολλοί βιωματικοί - όπως εκείνος ενός άλλου γιατρού, που είπε πως ο Δ.Π. ήταν ο τελευταίος γιατρός, μια και στην εποχή μας γεμίσαμε οφθαλμιάτρους, γυναικολόγους, επιστήμονες κάθε ειδικότητας, τέλος πάντων, αλλά δεν έχουμε πια γιατρούς.
Και το πιο έντονο, εκείνη η απλή, γερμένη γυναικούλα, που πλησίασε κάποια στιγμή, αφού όλοι οι παράγοντες της νήσου είχαν εκφωνήσει τους δικούς τους λόγους, και με έκδηλη συγκίνηση ευχαρίστησε τον εκλιπόντα, που την βοήθησε να μεγαλώσει δώδεκα παιδιά.
Είχε διατελέσει, μεταξύ άλλων, δήμαρχος και βουλευτής. Αλλά αυτά έμοιαζαν να μπαίνουν στο περιθώριο, στη σκιά του ήθους με το οποίο διακόνησε τον άνθρωπο - όλοι ήξεραν πως συχνά δεν έπαιρνε χρήματα από τους ασθενείς του.
Ήταν ο πατέρας ενός καλού μου φίλου.
Κι εγώ διερωτώμαι, εν αφελεία, πόσοι από εκείνους που ζητούν/ εκλιπαρούν/ εκβιάζουν την ψήφο μας την Κυριακή έχουν να καυχηθούν για κάτι ανάλογο.

Ακολουθεί σχόλιο του π. Παναγιώτη Καποδίστρια.
Αυτός ο υπέροχος Κόσμος ΔΕΝ φεύγει, αγαπητοί μου. Παραμένει ολοζώντανος, υπομένει κι επιμένει... Έστω και ως ανάμνηση. Γλυκειά όμως και καλότατη ανάμνηση, στην οποίαν μπορούμε να στηριζόμαστε και να προχωρούμε. Διότι, σε ποιούς σημερινούς να στηριχθούμε; Η εκκωφαντική πτώση του σύγχρονου Δημάρχου Ζακυνθίων αναδεικνύει το ηθικό παράστημα του πρώην Δημάρχου και Βουλευτή μας Διον. Πυλαρινού πολύ πολύ ψηλά!!! Και πολύ βαθιά στην ψυχή μας!

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 14, 2007

Αποσπάσματα από τον τοπικό τύπο Ζακύνθου

ΕΡΜΗΣ Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2007


Από το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου ο Διονύσης Πυλαρινός βρίσκεται μακριά από την αγαπημένη Ζάκυνθο την οποία θα ατενίζει από ψηλά.

Ο πρώην Βουλευτής και Δήμαρχος, ο Γιατρός Διονύσης Πυλαρινός, έχασε τη μάχη για τη ζωή μετά από πολύμηνη ταλαιπωρία στο κρεβάτι λόγω της εγκεφαλικής αιμορραγίας που είχε υποστεί.
Ο Διονύσης γεννήθηκε το 1927 στο Σαρακινάδο και έμαθε τα πρώτα του γράμματα στη Ζάκυνθο .Πέρασε στη ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και αφού ολοκλήρωσε και τη διδακτορική του διατριβή εργάστηκε στο Λαϊκό Νοσοκομείο. Επέστρεψε στη Ζάκυνθο το 1957.Δυο χρόνια αργότερα παντρεύτηκε τη Λωρέττα Λογοθέτη και απέκτησε μαζί της τρία παιδιά την Έφη την Ελένη και το Χαράλαμπο.
Από το 1962 μέχρι τι 1986 εργάστηκε σαν γιατρός στο Νοσοκομείο Ζακύνθου όπου έγινε Διευθυντής της παθολογικής κλινικής.
Τον Οκτώβριο του 1986 Εξελέγη δήμαρχος Ζακυνθίων και το 1989 εξελέγη βουλευτής με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας στην κυβέρνηση Τζανετάκη.
Διατέλεσε επί μακρόν Πρόεδρος του Μουσείου Σολομού και Επιφανών Ζακυνθίων. Πριν από ένα χρόνο στη διάρκεια ταξιδιού του στην Κύπρο, στις 23 Σεπτεμβρίου 2006, υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία και από τότε η υγεία του κλονίστηκε σοβαρά.
Υπέκυψε το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου στο σπίτι του στον Πλάνο.
Σήμερα στις 4.30 το απόγευμα θα ψαλεί η νεκρώσιμος ακολουθία στην εκκλησία της Ανάληψης και εκεί θα τον αποχαιρετήσουν οι φίλοι και οι γνωστοί ενώ το τελευταίο αντίο θα του πουν στο κεντρικό νεκροταφείο της πόλης στην οδό Αναπαύσεως όπου θα γίνει η ταφή του.
Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους από τον Ε. Τον εκλεκτό Διονύση θα τον θυμόμαστε πάντα με το γλυκύτατο ύφος του, με το ευγενικό του χαμόγελο και την ηρεμία του. Διακρίθηκε ως γιατρός και ως άνθρωπος ενώ η Ζακυνθινοί τον τίμησαν δυο φορές ,στην θέση του πρώτου δημότη και στα έδρανα του ελληνικού κοινοβουλίου.
*Επιθυμία του ίδιου και της οικογένειας του είναι όπως αντί στεφάνου κατατεθούν από τους ενδιαφερόμενους δωρεές υπέρ του Μουσείου Σολομού και επιφανών Ζακυνθίων.


ΕΡΜΗΣ Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2007

Το τελευταίο αντίο στον Διονύση Πυλαρινό.

Εκατοντάδες Zακυνθινοί πέρασαν χθες το απόγευμα από την εκκλησία της Ανάληψης για να αποχαιρετήσουν το γιατρό Διονύση Πυλαρινό που έφυγε από κοντά μας σε ηλικία 80 ετών αφού για ένα χρόνο ταλαιπωρήθηκε από προβλήματα υγείας μετά το εγκεφαλικό που είχε υποστεί.
Η νεκρώσιμος ακολουθία τελέστηκε στις 4.30 το απόγευμα και την παρακολούθησαν οι φίλοι και οι συγγενείς.
Συντετριμμένη η οικογένεια του δεχόταν τα συλλυπητήρια του κόσμου και αφού ολοκληρώθηκε η τελετή πήραν το λόγο και εκφώνησαν επικήδειους ο
Μητροπολίτης κ. Χρυσόστομος, ο πρόεδρος του Μουσείου Σολωμού Γιάννης Παπαδάτος, ο Αντιδήμαρχος Χάρης Βασιλόπουλος, ο γιατρός Γιάννης Βίτσος ως εκπρόσωπος του ιατρικού συλλόγου ο Διονύσης Αυγουστίνος από τη Στοά «Ο ΑΣΤΗΡ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ» και ο Δημήτρης Μιχαλόπουλος ως εκπρόσωπος του Νοσοκομείου.
Με την συνοδεία της Δημοτικής Φιλαρμονικής οδηγήθηκε στην τελευταία του κατοικία.
Ο Βουλευτής, ο Δήμαρχος μα πάνω από όλα ο άνθρωπος Διονύσης Πυλαρινός έφυγε από κοντά μας ήσυχα και ήρεμα έτσι όπως ήταν ο χαρακτήρας του.
Αιωνία του η μνήμη.

ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΘΟΣ Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου.

ΕΦΥΓΕ ΕΝΑΣ ΕΥΠΑΤΡΙΔΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.

Τις τραγικές ειδήσεις, της εφημερίδας μας*, δεν πρόλαβε να διαβάσει ο αείμνηστος γιατρός ,δήμαρχος και βουλευτής Ζακύνθου Διονύσιος Πυλαρινός ,που απεβίωσε σε ηλικία 79 ετών το Σάββατο στο σπίτι του στη Ζάκυνθο. Ο εκλιπών διακρίθηκε για την επιστημονική, κοινωνική και επαγγελματική του καταξίωση, και ως πολιτικός υπήρξε φιλοπρόοδος διακρινόμενος για το ήθος και την εργατικότητα του. Ως πολιτικός , ήταν πρωτοπόρος στο λόγο και πορεύθηκε με γνώμονα το μέτρο την ηπιότητα ,το σεβασμό στη διαφορετική άποψη και υπηρέτησε το τόπο του από κάθε θέση ευθύνης. Υπήρξε ιστορικό στέλεχος της Ένωσης Κέντρου και της Ν.Δ. και η απουσία του προστίθεται στις απουσίες όσων άφησαν κάτι καλό σε τούτο τον τόπο.
Αξίζει, επίσης , να σημειωθεί ότι είχε διατελέσει επί μακρόν πρόεδρος του Δ.Σ. του Μουσείου «Σολωμού και επιφανών Ζακυνθίων» το οποίο θα παραμείνει σήμερα κλειστό ενώ σε ένδειξη πένθους η σημαία του κτιρίου κυματίζει μεσίστια.

*Προφυλακίστηκε ο Δήμαρχος Ζακυνθίων.

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΠΟΨΗ Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2007

Έφυγε ο Πυλαρινός

Σε ηλικία 80 ετών έφυγε το Σάββατο ο πρώην Δήμαρχος και Βουλευτής Ζακύνθου Νιόνιος Πυλαρινός. Έφυγε και αφήνει πίσω του την γυναίκα του, τα παιδιά του, εγγόνια αλλά κυρίως έργο σημαντικό.
Έργο και προσφορά που προέκυψε από την πολύχρονη ανάμειξη του όχι μόνον με τη πολιτική αλλά και μέσα από άλλους φορείς του τόπου μας .
Αν πέτυχε κάτι για τον εαυτό, ήταν η αγάπη και η εκτίμηση των συμπατριωτών του αφού άσκησε το ιατρικό λειτούργημα με κοινωνικά κριτήρια.
Δεν επεδίωξε να αποκτήσει χρήματα.
Βοήθησε πολύ κόσμο και ως γιατρός και ως άνθρωπος.
Έφτασε σε σημείο, από ασθενείς που πήγαιναν στο ιατρείο του για βοήθεια, όχι να μην παίρνει χρήματα, αλλά να τους πληρώνει και τα φάρμακα…
Στο καλό Νιόνιο Πυλαρινέ, στο καλό γιατρέ, στο καλό εκλεκτέ συμπολίτη. Θα σε θυμόμαστε πάντοτε με το χαμόγελο, θα σε θυμόμαστε πάντοτε με τον καλό λόγο, θα σε θυμόμαστε πάντα με τα αστεία σου…Στο καλό.
Κ.Ι.Μαλαπέτσας

Ημέρα τση Ζάκυθος. Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2007

Οι Φοίνικες του Διονύση Πυλαρινού.

Ανάμεσα στο δρόμο του Κρυονερίου και τη θάλασσα είναι ένας φαρδύς πεζόδρομος, γινόμενος από τα μπάζα της κατεστραμμένης από τους σεισμούς του 1953 πόλης.
Σ΄ αυτόν τον «πεζόδρομο», ο Διονύσιος Πυλαρινός Δήμαρχος Ζακυνθίων, εφύτεψε κατά μήκος φοίνικες. Σήμερα τους βλέπουμε και τους χαιρόμαστε να μεγαλώνουν να ομορφαίνουν και θυμόμαστε το Διονύσιο Πυλαρινό (στο λεξικό «Φοίνικας» το μυθικό πτηνό που αναγεννάται από τη στάχτη του).
Όταν γεννήθηκε ο γιος του γιού του μου είπε: «Κοίταξε τι περίεργη είναι η ζωή. Είμαι ο Διονύσιος του Χαράλαμπου Πυλαρινού και τώρα γεννήθηκε ο Διονύσιος του Χαράλαμπου Πυλαρινού!».
Ναι η ζωή συνεχίζεται!!
ΕΛΕΝΗ, προχώρησε στο δρόμο που εχάραξε ο Διονύσιος Πυλαρινός.

Μαρία Ρουσέα (ζωγράφος, αδελφή της Τζένης Ρουσσέα)

Σάββατο, Ιουλίου 28, 2007

Κριτική του βιβλίου μου στον Ελεύθερο Τύπο

Posted by Picasa
Κάντε κλικ στο απόκομμα της εφημερίδας για να μπορέσετε να διαβάσετε την κριτική του συντοπίτη μου.

Παρασκευή, Ιουλίου 13, 2007

Παρασκευή και 13 = triskaidekaphobia

Για να μαθαίνουμε και καμμιά καινούργια λέξη και τους προγόνους της.
Η αγγλική λοιπόν λέξη που περιγράφει τον φόβο του 13 και της Παρασκευής και 13, ειναι triskaidekaphobia.
Όπως και με τα ανέκδοτα περιττεύουν οι εξηγήσεις , έτσι και με την ετυμολογία αυτής της λέξης. Όσοι διαβάζετε και την αγγλική μπορείτε να πάτε στο αγγλικό μου βλογκ για περαιτέρω εξηγήσεις.

Πέμπτη, Ιουλίου 12, 2007

Ο Διονύσιος Σολωμός από την "κλειδωνότρουπα"

Το πρόγραμμα ήταν για μπάνιο απογευματινό στο Μαραθιά με φίλη καλή από τα παλιά.
Το πρωί της Τετάρτης όμως καθώς η μάνα ξεδιάλεγε την αλληλογραφία του πατέρα, μούδειξε το πρόγραμμα των εκδηλώσεων του Μουσείου.

Βρέθηκα στο λόφο του Στράνη τελικά εκείνο το σούρουπο και οι ομιλητές μεστον λυτρωτικό αέρα με αντάμειψαν.

"Μονήρης τριγυρνά" έλεγε και ξανάλεγε για τον Εθνικό μας ποιητή ο πατέρας Καποδίστριας , παρά ένα χρόνο συμμαθητής μου στο σχολείο και πολλά χρόνια μπροστά μου λογοτεχνικά.
Και κατάφερε και την ένιωσα αυτή την παρουσία του Σολωμού με τα καλοδιαλεγμένα κλιπς που έκοψε και έραψε με την λογοτεχνική ψαλίδα του και που τα ονόμασε ματιές από την κλειδωνότρουπα.

Και η έμπειρη και μεστή φωνή της Τζένης Ρουσέας κατάφερε και με παρέσυρε να ακούσω τα αποσπάσματα από τις Τελευταίες Επιστολές του Τζιάκοπο Ορτις, γραμμένες από τον Ούγκο Φώσκολο. Παρότι με την εισαγωγή της Κατερίνας Δεμέτη που περιέγραφε την τραγική μορφή του νέου Τζιάκοπο, φίλου του Ούγκο, που πέθανε μόλις 23 χρόνων, ομολογώ ότι απρίορι τοποθετήθηκα αρνητικά στο θέμα. «Δεν είμαστε για να ακούμε για νέους που βασανίζονται και τα τοιάυτα», σκέφτηκα σιωπηλά και ιδιωτικά καθότι απόδημος και ο πόνος του να βλέπω τον πατέρα μου να εκφυλλίζεται σωματικά δεν είναι εύκολο να χωνευτεί συναισθηματικά.

Κυριακή, Ιουλίου 08, 2007

Ο Ιούνιος συνοπτικά

Ο Ιούνιος μήνας μας βρήκε στο καινούργιο σπίτι, γωνία Melville και Melbourne.
Αουστράλια δηλαδή τοποθεσία....
Απέναντι το πάρκο του Westmount σχεδιασμένο από τον άνθρωπο που σχεδίασε το Central Park στη Νέα Υόρκη.
Τα σκιουράκια δεκάδες, οι πάπιες, οι χήνες, και τα παιδιά είναι θαμώνες.
Εμείς απολαμβάνουμε τα μεγάλα παράθυρα πριν κρεμαστουν οι κουρτίνες που αρμόζουν στην περίσταση.
Γυμναστήριο αυτό το μήνα δεν χρειαστήκαμε γιατί το σπίτι είναι τετραόροφο και για να τακτοποιηθεί κάναμε αμέτρητες διαδρομές πάνω-κάτω και κάτω-επάνω.
Τα παιδιά, ως συνήθως, μεστην καλή χαρά.
http://picasaweb.google.com/efi.pilarinu/NewHouseInWestmount

Η Λάουρα έκλεισε 7 ετών!

Σας αφιερώνω μια από τις ωραιότερες ζωγραφιές των παιδιών, απιθανα χρώματα και σύλληψη ήλιου και ουράνιου τόξου.

Και σας παρουσιάζω ένα βουβάλι Αμερικάνικο με ιδιαίτερα εντυπωσιακά κέρατα.

Στίχοι απλοί από την Ζάκυνθο την καλοκαιρινή

Στο μικρό και όμορφο νησί

Που το λένε Ζαντέ α λα γαλλιστί,

Ζούσα κάποτε και εγώ και άλλοι πολλοί γνωστοί.

Και όλοι μαζί με μια φωνή

λέγαμε τους άλλους από την στεριά απέναντι, την Ελληνική

ότι είναι «βουρδούλοι» στο πνεύμα και στην ψυχή.

Τώρα όμως τα πράγματα πήραν όλα άλλη τροπή,

μέχρι και η πόρτα του γιατρείου ξάφνου είναι κλειστή

και όλοι οι γνωστοί είναι πολύ πολύ λιγότεροι

από την εποχή που με την Κοντέσσα Βαλέραινα στην σκηνή

είχα τον τωρινό τον Δήμαρχο για παιδί.

Καθώς λοιπόν μια μέρα περπατούσα στην παραλία την γνωστή

Που την λένε Στραντά Μαρινά α λα γαλλιστί

Άκουσα πράγματα νέα φρικαλέα για το νησί

Και δεν μπορούσα παρά να γράψω κάτι αφθορεί.

Το γιοφύρι του ποταμιού του Χαραλαμπί,

ετρύπησε ίσως από καμιόνι σε περίσταση κινητή.

Και τη θάλασσα που έλουζε όλο το νησί

ήρθαν ξένοι και την κατούρησαν σαν νάταν του Τριβιζά παράσταση θεατρική

με θέμα «Ποιός έκανε πιπί στο Μισισιπί?».

Και το μπαστούνι το φαμόζο στο λιμανί

που φιλοξενεί τα παπόρια από την Κυλληνή,

δεν άντεξε να κουβαλάει την κοσμοσυρροή

και μπάταρε και αυτό χωρίς καν να είναι ΠαρασκευοΣαβατοΚυριακή.

Και πάνω από την πάχνη την πρωινή του κάμπου πίσω από την Μποχαλή

- που μου μοιάζει αλήθεια σαν νάναι θεατρική σκηνή με επίγεια γαλαξιακή περιπλοκή-

ξεσκίζουνε την ατμόσφαιρα με τρομερή βουή και χωρίς καμιά ντροπή,

τα σάπια τα παπορο-πλάνα τα τσαρτερ-ικά,

λες και διάλεξαν για το νησι του Εθνικού του ποιητή

τα χειρότερα από άποψη περιβαλλοντική και μηχανική

για να μας μολύνουν χωρίς να έχουμε αντιληφθεί γιατί.

Για τα 50 ευρώ την κλίνη δεχόμαστε αυτή την κοσμοσυρροή?

Η για το φόβο μην μείνουμε πίσω στην ανάπτυξη την τουριστική?

Και μας πούνε ότι δεν πρόκαμαμε στην σύγχρονη τη ζωή, την ανταγωνιστική,

«Εσείς οι πολιτισμένοι οι Ζακυνθινοί, βεραμέντε»,

Σαν θάλαγαν οι λεγόμενοι Βουρδούλοι, κατά την δική μας την εκδοχή.

Στο λοιπόν κόντο τα μουσκέψαμε και την περιουσία μας δεν την παζαρέψαμε,

Στο εμπόριο δεν τα καταφέραμε και τώρα με πασαλίματα συνεισφέραμε,

Στην 4η Εθνική του τουρισμού και σε Καμιά κατηγορία πολιτισμού,

Και από πρωτιές, μόνο για δημόσιες κλεψιές και άλλες παρόμοιες μαγκιές.

Ντροπή στσου τίτουλους, ύβρις στα γράμματα,

πίκρα στους στίχους και στις μουσικές,

και σε όλα τα κείμενα που έγραψαν γενιές και γενιές.

Και δόξα στους λίγους, τους λόγιους που αγωνίζονται εικαστικά

για τα σπουδαία τα καλλιτεχνικά και τα συγγραφικά

να τα αναστήσουνε όπως τσου πρεμέρει

μια κουλτούρα που δεν είχε ταίρι.

Τετάρτη, Μαΐου 16, 2007

Οικολογική κίνηση: "Στα σκουπίδια το τηγανόλαδο"

Ξέρεις που να ρίξεις το λάδι μετά από το τηγάνισμα;
Ακόμα και αν δεν τηγανίζουμε πολύ, όταν το κάνουμε, ρίχνουμε συνήθως το χρησιμοποιημένο λάδι στο νεροχύτη της κουζίνας.
Το σωστό "οικολογικά" είναι να τοποθετούμε το λάδι σε ένα πλαστικό μπουκάλι (νερού, αναψυκτικού), να το κλείνουμε καλά και να το πετάμε στα κανονικά σκουπίδια.

Και αυτό, γιατί ΕΝΑ ΛΙΤΡΟ ΛΑΔΙΟΥ ΜΟΛΥΝΕΙ ΣΧΕΔΟΝ ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΛΙΤΡΑ ΝΕΡΟΥ, ποσότητα η οποία είναι ικανή να καλύψει τις ανάγκες ενός ατόμου σε νερό για 14 χρόνια !!!.

Αυτά συστήνει ο Χημικός Μηχανικός
PhD Υπεύθυνος Περιβαλλοντικής
Γιώργος Καρούντζος.

Το ερώτημα φυσικά είναι τι ακριβώς γίνεται με τα σκουπίδια?

Κυριακή, Μαΐου 13, 2007

Μια οικογενειακή ιστορία με θέμα "globalisation", γραμμένη από τον Μπάμπη Πυλαρινό

Το θέμα ήταν στη λίστα που επαναλάμβανε ο πατέρας συνήθως σε γιορτινές οικογενειακές συγκεντρώσεις που χρήζουν "εμψύχωσης" για την σπουδαιότητα της επίγειας ζωής σε μορφή οικογενειακών συστάδων. Και εμείς, τα παιδιά (έως και μέχρι πρότινος), γνέφαμε ο ένας στον άλλον και την ξανακούγαμε με μια παραλλαγή δική μας σεβασμού. Και αργότερα στο νοσοκομείο στη Κύπρο, τον ρωτάγαμε επίμονα, ελπίζοντας να θυμηθεί κάτι από την Ρουμανία, την Γερμανία, τον παπά, κτλ. Και μας έδωσε την χαρά...μ.εχρι που μπήκε ο χειμώνας και οι ιστορίες στέρεψαν.

Γράφει λοιπόν ο μικρός αδελφός, Χαράλαμπος (http://pilarinos.blogspot.com/):
"Στο χωριό Σαρακινάδο της Ζακύνθου προς το τέλος του 19ου αιώνα κάποιος χωρικός τσακώθηκε με κάποιον άλλον και τον ειδοποίησαν ότι αν δε σηκωθεί να φύγει θα τον σκότωναν.
Αποφασίζει λοιπόν να φύγει, ζητάει ότι μπορεί να του δώσει ο πατέρας του και φεύγει από το νησί . Οι αποφάσεις του όμως ήταν τελεσίδικες και φεύγει από την Ελλάδα και ξενιτεύεται στη Γερμανία. Εκεί θα βρει κάποιο πρόχειρο κατάλυμα και κάποια δουλειά του ποδαριού για τα απαραίτητα. Να μη σας τα πολυλογώ ο Ζακυθινός χωριάτης Διονύσιος σπουδάζει στη Γερμανία Φιλοσοφία και φεύγει από εκεί και πάει στη Ρωσία για να συνεχίσει τις σπουδές του στη Θεολογία. Καταλήγει στο Γαλάτσι της Ρουμανίας δουλεύοντας σαν καθηγητής στα Ελληνικά σχολεία της πόλης .Ζώντας με την πολυπληθή Ελληνική παροικία της εποχής γνωρίζει και παντρεύεται τη κόρη πλούσιας Ελληνικής οικογένειας της Ρουμανίας ονόματι Λεβίδη. Εκεί ο Διονύσιος διεύθυνε τα ιδιόκτητα Ελληνικά σχολεία της οικογένειας Λεβίδη . Έζησε μια πλούσια ζωή υλικά και πνευματικά με την συμβία του. Δεν απέκτησαν απογόνους Λίγο πριν την επανάσταση του 1917 ο Διονύσιος πεθαίνει στο Γαλάτσι. Στον τάφο του γράφτηκε το εξής τετράστιχο :

Εδώ κείται το σώμα φιλοπάτριδος ανδρός
που στη ζωή του όλος ο πόθος ήταν φλογερός
να δώσει στα Ελληνόπουλα στη ξένη γη
τα φώτα της παιδείας και μόρφωση καλή.

Στη Ζάκυνθο βέβαια ο Διονύσιος είχε δύο αδέλφια τον Αντρέα και τον Δημήτριο. Ο τελευταίος είχε σπουδάσει θεολόγος στην Αθήνα, ήταν ιερομόναχος και παπάς στο Σαρακινάδο. Οι επιτυχίες του αδελφού του γέμισαν το παπα-Δημήτρη με την επιθυμία να τον ακολουθήσει στη Ρουμανία. Έτσι σε κάποια στιγμή ο Διονύσιος καλεί τον αδελφό του παπα-Δημήτρη στο Γαλάτσι για να διδάξει Θεολογία στα σχολεία που διεύθυνε. Έτσι αποφάσισε να φύγει από το χωριό. Πήγε λοιπόν τότε ο Δημήτριος στον Αρχιεπίσκοπο Λάτα να του ζητήσει άδεια να φύγει από τη Ζάκυνθο. Ο Αρχιεπίσκοπος του ζήτησε για να του δώσει τη άδεια, να του στέλνει ένα ποσοστό των χρημάτων που θα έβγάζε εκεί .Ο Δημήτριος το τήρησε αυτό μόνο για τα πρώτα δύο χρόνια. Του ζήτησε επίσης να κάμουνε τον αδελφό του Αντρέα παπα στο χωριό. Ο παπα-Δημήτρης του απάντησε ότι ο Αντρέας όλη μέρα βλαστημάει και δεν είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για παπάς . Ο Αρχιεπίσκοπος δεν πτοήθηκε και χειροτόνησε άμεσα τον Αντρέα παπά. Ο παπα-Αντρέας έγινε ένας θαυμάσιος παπάς στο Σαρακινάδο και ο Αρχιεπίσκοπος είχε δίκιο. Κάποτε κάποιος Τυρογαλάς από τον Αγκερικό ζήτησε από τον παπα Αντρέα να τον παντρέψει. Ο παπάς αρνήθηκε γιατί ο Τυρογαλάς δεν είχε πάρει διαζύγιο από τον προηγούμενο γάμο του. Ένα βράδυ ο Τυρογαλάς χτύπησε τη πόρτα του παπα Αντρέα αυτός βγήκε έξω και ο Τυρογαλάς τον χτύπησε και του έσπασε τη λεκάνη . Μετά από λίγο καιρό ο παπάς πέθανε. Αυτά έκαναν και με αυτά ασχολιόταν τρία αδέλφια από το Σαρακινάδο της Ζακύνθου πριν περίπου 150 χρόνια.
Ο παπα-Αντρέας Πυλαρινός ήταν ο προπροπάππος μου.

Σάββατο, Μαΐου 12, 2007

ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ¨"Θα σε ξεχνώ κάθε μέρα", Βασίλης Αλεξάκης

Με την ευκαιρία της γιορτής της μάνας (εδώ είναι 13 Μαιου)

Σπανιότατα ακούω στις προσκλήσεις του Χαρη να παρακολουθήσω εκπομπή στην τηλεόραση. Αλλά χτές στην ΕΡΤworld είχε μια εκπομπή με τον Βασίλη Αλεξάκη και τον Bernard Pivot ("πρέσβης" της λογοτεχνίας στη Γαλλική τηλεόραση). Είχα πρόσφατα διαβάσει τις "Ξένες λέξεις" και το "Θα σε ξεχνώ κάθε μέρα" χάρης στο Πρωτοχρονιάτικο δώρο των φίλων μας των Δελατόλα.

Και τα δυο βιβλία έχουν σχέση με την μάνα του. Το δεύτερο εντελώς άμεση. Το πρώτο έμμεση, καθώς μιλάει για το ταξίδι του να μάθει μια σπάνια Αφρικάνικη γλώσσα, Σάνγκο, που κινδυνέυει. Ίσως έτσι να εξιλεωθεί από τις Ερινύες που του δημιούργησαν το πάθος της μάνας του για την Ελληνική γλώσσα και η δική του πραγματικότητα που είναι μια λογοτεχνική τραμπάλα ανάμεσα στα Ελληνικά και τα Γαλλικά.

Αποσπάσματα από τις σκέψεις μου μετά την εκπομπή (απευθυνόμενες στον ίδιο τον Β. Αλεξάκη):

Σαν υπόλειμμα από την Αμερικάνικη εταιρική μου ζωή στη Wall Street υποφέρω από «βουή», άσχετες και ασήμαντες σκέψεις που παρεμβάλλονται στις συναυλίες, στις παραστάσεις, στις συζητήσεις κτλ και δεν με αφήνουν να είμαι εντελώς δοσμένη και απορροφημένη στην εκάστοτε χρονική στιγμή. Μόνο το γράψιμο καταφέρνει και με συνεπαίρνει και με αναισθητοποιεί από τις μετρικές της διάστασης του χρόνου και τις λίστες που καταχώρησα η θα έπρεπε να είχα καταχωρήσει για τα “To Dos” των δεκάδων θεμάτων που συνειδητά η ασυνείδητα επιλέγω η με επιλέγουν.

Σας άκουγα σαν να καθόμουν δίπλα σας, στην πολυθρόνα του καθηγητή της Σάνγκο (παρόν στη συνένετευξη). Τόσο με άγγιζαν οι σκέψεις σας σχετικά με τον αγώνα σας, τον φιλοσοφικό και τον συναισθηματικό, σε σχέση με τα Γαλλικά και τα Ελληνικά. Να μερικές σκέψεις ελεύθερα αποδοσμένες.

"Γράφω στα Ελληνικά για πράγματα που έζησα η εμπνέυστηκα από τις εμπειρίες μου στην Ελλάδα. Κάπως έτσι δουλεύει το σύστημα. Όταν μεταφραζω τα βιβλία μου, τα ξαναγράφω παντελώς."

"Στην προσπάθεια μου να κατακτήσω την δεύτερη γλώσσα, την μη μητρική, ανακάλυψα την μητρική μου γλώσσα με τρόπο μοναδικό και αποκαλυπτικό."

Εγώ ζω την δυαδική αυτή πραγματικότητα με τα Αγγλικά και τα Ελληνικά, με την επιπλέον απειλή μίας γλώσσας που δημιουργεί απρίορι μιά «απέχθεια» σαν γλώσσα υπερδύναμη, σαν γλώσσα και κουλτούρα ιμπεριαλιστική. Μα είστε τόσο σύγχρονος και τόσο επίκαιρός και τόσο ανθρώπινος.

Είστε τόσο νέος! Για μένα είναι σαφές ότι όποιος γράφει διατηρεί την παθιασμένη παιδικότητα του μέσα από το φαινόμενο που περιγράψατε, δηλαδή το να έχετε σκέψεις και εικόνες που δεν είστε σίγουρος αν πραγματικά της ζήσατε, τις είδατε, η είναι μόνο εγκεφαλικές σκηνογραφίες.

Ποδήλατα και φύση



Έφη (1965)

Το πρώτο μου ποδήλατο φυσικά το αγόρασε ο πατέρας μας (και στους τρείς μας), και το θυμόμαστε φυσικά. Ήταν νομίζω κόκκινο το δικό μου και ήταν μάρκα ΜΙΝΙ.
Και εξακολούθησε ο νόνος να αγοράζει στα εγγόνια του τα πρώτα τους ποδήλατα. Ήταν η δική του επιλογή δώρου γιατί φυσικά όλα τα άλλα, τα χίλια τα δώρα, τα εγγόνια τα θεωρούσαν αυτόματα ότι ήταν από την νόνα.
Ο Πάνος μόνο θα πρέπει να αρκεστεί στα σχοινιά και το γάντζο (που του αγόρασε ο νόνος περσι το καλοκαίρι για να δένει τα άλογα του!) και στα ποδήλατα που με τόση προσοχή διατηρεί ο Διονυσάκης. Βλέπετε ο Πάνος αργεί να δείξει ενδιαφέρον για τα πετάλια. Το μόνο που του αρέσει είναι να οδηγεί ποδήλατα μεγάλων, πεζός και σέρνοντας τα - τρέχοντας τα στο πλάι του.

Αγόρασα λοιπόν και εγώ ποδήλατο και βολτάρω κάθε μέρα στη γειτονιά. Έτσι, χωρίς σκοπό και στόχο. Δεν πάω κάπου συγκεκριμένα, δεν έχω σκοπό να ψωνίσω, ούτε να επισκεφτώ κάποιον. Στρίβω πότε εδώ, πότε εκεί και απολαμβάνω το ότι δεν έχω ακόμα αίσθηση των δρόμων και μπορέι να χαθώ. Και ο Πάνος βέβαια προσπαθεί να με πείσει να του δώσω το ποδήλατο μου να πάει βόλτα.

Να λοιπόν μερικές φωτογραφίες από την ανοιξιάτικη γειτονιά μας. Τούς βολβούς από τις τουλίπες τούς είχαν φυτέψει από το προηγούμενο φθινόπωρο και "μούσγωσαν" (Ζακυνθινά, μούλιασαν) κάτω από το χιόνι.
http://picasaweb.google.com/efi.pilarinu/MontrealInMayFlowersInTMR (κάνετε κλικ)
Απολαύστε. Φανταστέιτε ότι ακόμα δεν εχουν ανθίσει όλα.
Τώρα παρατήρησα ότι καμιά μονοκατοικία / οικόπεδο, δεν είναι φραγμένο! Τα σκιουράκια κυκλοφορούν παντού και γύρω γυρω από τις ρίζες τών μεγάλων παλιών δένδρων φυτέβουν τουλίπες και διάφορα τύπου κρινάκια εποχιακά.

Δευτέρα, Μαΐου 07, 2007

Το καινούργιο σπίτι και η Άνοιξη


Από 1η Ιουνίου το καινούργιο μας σπίτι είναι στο Westmount Park. Είναι ένα σπίτι του 1800, πλήρως όμως ανακαινισμένο. Το πάρκο είναι ακριβώς απέναντι με παιδική χαρά, τένις, ποδηλατοδρομάκια, πισίνα ρηχή για παιδιά και μια βιβλιοθήκη.

Ζητείται μόνιμος φύλακας στο πάρκο για τον Πάνο! Δέχομαστε βάρδιες.


Η άνοιξη έφτασε. Αυτή την εβδομάδα έχουμε 20 βαθμούς. Ένας μικρός καταράκτης δίπλα από μια λίμνη καμιά ώρα βόρεια του Μόντρεαλ στο Mount Tremblant.

Οι Γαλλικές εκλογές στο Μόντρεαλ

Η πόλις του Μόντρεαλ είναι πάνω σε ένα νησί και εκεί υπάρχει ένα φανταστικό βουνό, το Mount Royal, που τώρα είναι πάρκο-δάσος με δύο νεκροταφεία, δύο πανεπιστήμια, και ένα ορατόριο στις πλαγιές του. Τα καλύτερα προάστεια είναι φυσικά γύρω από το βουνό (Westmount, Outremont, Moynt Royal).

Την Κυριακή λοιπόν, ψήφισαν οι 32,000 Γάλλοι του Μόντρεαλ, 55% Royal και 45% Sarkozy. Παρόλα αυτά, χτές το βράδυ σε δύο μπάρ-στέκια πανηγύρισαν σαν τρελλοί την αλλαγή οι οπαδοί του αρσενικού νικητή. Και μέσα στα ξέφρενα συνθήματα που ακούστηκαν ήταν και ένα που ζητούσε από τις τοπικές αρχές να αλλάξει το όνομα του κεντρικού δρόμου που κυκλώνει το Mount Royal, και έχει την ομώνυνη ονομασία Mount Royal Avenue σε Sarkozy Avenue, και να πάει η Royal στις πίτσες και στα κουσκούς (δηλαδή στις γειτονιές τις πιο λαικές και σε αυτές των Αράβων).
Έτσι για να μην νομίζετε ότι στη διάρκεια των εκλογών είμαστε μόνο εμείς οι Έλληνες που γινόμαστε ολίγον απολίτιστοι.

Δευτέρα, Απριλίου 02, 2007

Ταξιδέψτε με τον Γιώργο Βέη

Έψαχνα αιτία από καιρό να αναρτήσω την φωτογραφία μου με τους καταξιωμένους συγγραφείς και φίλους Γιώργο Βέη και Μιχάλη Σπέγγο, που με πλαισίωσαν στην παρουσίαση του βιβλίου μου τον περασμένο χειμώνα.

Αφού δεν είμαι εκεί λοιπον για τον φίλο Γιώργο Βέη, σας προσκαλώ να πάτε και να τον θαυμάσετε στο ντεμπούτο του 4ου Ταξιδιωτικού του βιβλίου. Τάχω διαβάσει και τα 3 προηγούμενα. Διαβάστε περισσότερα για εκείνο στο
http://www.serrelib.gr/writerofmonth.php?id=9


Ασία, Ασία, Κέδρος 1999 και 2000, (Κρατικό Βραβείο 2000)

Στην απαγορευμένη πόλη, Κέδρος 2004

Με τις Μογγόλες (Μαρτυρίες, συνεκδοχές), Κέδρος 2005