ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ¨"Θα σε ξεχνώ κάθε μέρα", Βασίλης Αλεξάκης

Με την ευκαιρία της γιορτής της μάνας (εδώ είναι 13 Μαιου)

Σπανιότατα ακούω στις προσκλήσεις του Χαρη να παρακολουθήσω εκπομπή στην τηλεόραση. Αλλά χτές στην ΕΡΤworld είχε μια εκπομπή με τον Βασίλη Αλεξάκη και τον Bernard Pivot ("πρέσβης" της λογοτεχνίας στη Γαλλική τηλεόραση). Είχα πρόσφατα διαβάσει τις "Ξένες λέξεις" και το "Θα σε ξεχνώ κάθε μέρα" χάρης στο Πρωτοχρονιάτικο δώρο των φίλων μας των Δελατόλα.

Και τα δυο βιβλία έχουν σχέση με την μάνα του. Το δεύτερο εντελώς άμεση. Το πρώτο έμμεση, καθώς μιλάει για το ταξίδι του να μάθει μια σπάνια Αφρικάνικη γλώσσα, Σάνγκο, που κινδυνέυει. Ίσως έτσι να εξιλεωθεί από τις Ερινύες που του δημιούργησαν το πάθος της μάνας του για την Ελληνική γλώσσα και η δική του πραγματικότητα που είναι μια λογοτεχνική τραμπάλα ανάμεσα στα Ελληνικά και τα Γαλλικά.

Αποσπάσματα από τις σκέψεις μου μετά την εκπομπή (απευθυνόμενες στον ίδιο τον Β. Αλεξάκη):

Σαν υπόλειμμα από την Αμερικάνικη εταιρική μου ζωή στη Wall Street υποφέρω από «βουή», άσχετες και ασήμαντες σκέψεις που παρεμβάλλονται στις συναυλίες, στις παραστάσεις, στις συζητήσεις κτλ και δεν με αφήνουν να είμαι εντελώς δοσμένη και απορροφημένη στην εκάστοτε χρονική στιγμή. Μόνο το γράψιμο καταφέρνει και με συνεπαίρνει και με αναισθητοποιεί από τις μετρικές της διάστασης του χρόνου και τις λίστες που καταχώρησα η θα έπρεπε να είχα καταχωρήσει για τα “To Do’s” των δεκάδων θεμάτων που συνειδητά η ασυνείδητα επιλέγω η με επιλέγουν.

Σας άκουγα σαν να καθόμουν δίπλα σας, στην πολυθρόνα του καθηγητή της Σάνγκο (παρόν στη συνένετευξη). Τόσο με άγγιζαν οι σκέψεις σας σχετικά με τον αγώνα σας, τον φιλοσοφικό και τον συναισθηματικό, σε σχέση με τα Γαλλικά και τα Ελληνικά. Να μερικές σκέψεις ελεύθερα αποδοσμένες.

"Γράφω στα Ελληνικά για πράγματα που έζησα η εμπνέυστηκα από τις εμπειρίες μου στην Ελλάδα. Κάπως έτσι δουλεύει το σύστημα. Όταν μεταφραζω τα βιβλία μου, τα ξαναγράφω παντελώς."

"Στην προσπάθεια μου να κατακτήσω την δεύτερη γλώσσα, την μη μητρική, ανακάλυψα την μητρική μου γλώσσα με τρόπο μοναδικό και αποκαλυπτικό."

Εγώ ζω την δυαδική αυτή πραγματικότητα με τα Αγγλικά και τα Ελληνικά, με την επιπλέον απειλή μίας γλώσσας που δημιουργεί απρίορι μιά «απέχθεια» σαν γλώσσα υπερδύναμη, σαν γλώσσα και κουλτούρα ιμπεριαλιστική. Μα είστε τόσο σύγχρονος και τόσο επίκαιρός και τόσο ανθρώπινος.

Είστε τόσο νέος! Για μένα είναι σαφές ότι όποιος γράφει διατηρεί την παθιασμένη παιδικότητα του μέσα από το φαινόμενο που περιγράψατε, δηλαδή το να έχετε σκέψεις και εικόνες που δεν είστε σίγουρος αν πραγματικά της ζήσατε, τις είδατε, η είναι μόνο εγκεφαλικές σκηνογραφίες.